donderdag 23 februari 2012

Onverwacht Groningen

Vanaf afgelopen dinsdag toen de "na de kuur dip" is begonnen is de koorts ook toegenomen. Het spugen begint ook weer een ongewenst regelmaat te krijgen. Gisteravond was de koorts al richting de 39 gestegen en vanmorgen was deze de 39 reeds voorbij gegaan. Reden tot een belletje met Groningingen. Het telefoontje bracht direct duidelijkheid. De dokter liet weten dat we weer welkom waren. Mamma heeft snel een koffer gevuld en na een half uur reden ik en pappa naar het hoge noorden. Ik heb heerlijk geslapen in de auto. Aangekomen op de poli werd de naald per omgaande in mijn VAP gedrukt en heeft een lieve zuster wat bloed uit mij gezogen voor onderzoek. Bij koorts in combinatie met een dip na de chemo ligt een bacterie op de loer. Na wat voelwerk aan mijn lijf door een knappe dokter mocht ik mij samen met pappa melden op de bekende afdeling M2. We werden met open armen ontvangen, ze hadden ons de afgelopen vijf dagen gemist. Op de vierpersoonskamer nummertje vijf heb ik me in het mooie grote bed door pappa neer laten leggen. Pappa heeft zich vervolgens voorgesteld aan de andere drie kamergenootjes en diens ouders. Gezellig, wat meer mensen om ons heen dan ooit te voren hier. Helaas, na een half uur werden we in de boeien geslagen en mochten maar kamer nummetje ene. Een isoleertje gezien het feit dat het RS virus die ik vorige week bij me droeg naar alle waarschijnlijkheid nog in mij zou huizen. Moest voor de zekerheid morgen mijn snotdoek nog maar even inleveren om dit te bevestigen maar uit voorzorg voor de omliggenden toch maar alleen met pappa op de kamer. Inmiddels is duidelijk geworden dat de bloedwaarden beneden peil zijn en voor vannacht een bloedtransfusie in de planning staan. Alvorens het zakje bloed wordt aangekoppeld moet de koorst eerst even zakken. Een paracetamolletje moet me daarbij helpen. Paracetamol 1 kwam er na vijf minuten met een deel van de maaginhoud uit. Schone kleren en een schoonbed waren snel geregeld. Paracetamol nummer 2 had er ook niet veel zin in en liet het overige deel van mijn maaginhoud ten tonele verschijnen. Nog maar een schoon setje kleren en wederom werd een beroep gedaan op de linnenkamer. Uiteindelijk is het nu negen uur en waarempel, de koortst is aan het zakken. Waarschijnlijk doet de eerste injectie met antibiotica haar werk. Was ik even vergeten te vertellen. Er zit een bacterie in mij. Nu vijf dagen aan deze rommel. Pappa kan nu een hapje eten en zorgen dat hij samen met zijn reeds bekende vriend biotex de smerige kleren kan uitwassen. Daarna zal hij nog wel even een naar binnen gesmokkeld wijntje tot zich nemen. Hij moet ook aan een stukje ontspanning denken. Ik laat nog even een dikke scheet waarvan pappa de zuster de schult geeft en draai me vervolgens om. Slapen, heerlijk!

1 opmerking:

  1. Mijn lieve Maud,

    Wat een schrik toen ik dit allemaal las.

    Gauw weer beter worden!

    Liefs van opa Arnold

    BeantwoordenVerwijderen