donderdag 12 april 2012

Oeps, oeps

Moet eerst maar even kwijt dat ik en pappa vannacht heerlijk hebben geslapen. We waren beiden moe van de dag en pappa nog eens extra door dat ene wijntje. Of stiekem toch twee?
Vandaag hebben we een fijne dag gehad. Ik voelde me prima, had veel praatjes en heb me dan ook best vermaakt met kleuren, boekjes lezen, televisie kijken en knuffelen met de knapste vent te wereld, genaamd "pappa".
Heb zelfs een vierde deel van de door mezelf besmeerde boterham met smeerkaas naar binnen gedrukt. Pappa heeft, zoals tegenwoordig gebruikelijk, mijn warme maaltijd tot zich genomen. En ik heb om een ijsje gevraagd. Deze ook gekregen en ook deels opgelikt. Weet niet of hier kleurstoffen in zaten maar kan je zeggen dat ik nog actiever werd dan ik al was. Lekker bewegen op bed, gaan staan en lopen..........en oeps.......daar maakte ik een salto over het de rand van het bed, zo op de harde vloer. En ja hoor, dat was huilen met de kraan open?
Het huilen duurde gelukkig niet lang maar helaas herhaalde het huilen zich in de loop des avonds.
Ik had wat jeuk onder de VAP pleister (onder deze pleister zit de naald, door mijn huid, in mijn VAP gedrukt en hieraan zit het infuus met vocht en chemo) en met wat gepulk lukte het mij al snel om deze los te krijgen. Lekker even krabben. Dan ook maar meteen even aan de naald zitten en oeps........trek ik de gehele naald er zo uit! Omdat het gehele gebeuren nog enigzins vast zat drukte de naald heerlijk op mijn huid, dat deed zeer, erg veel zeer. Pappa nam direct actie en drukte op de rode knop. Omdat de komst van een zuster enkele minuten kon duren ging pappa even de gang op. Nergens een zuster te bekennen. Pappa wist dat bij het indrukken van de groene knop een heel reanimatieteam met daarbij alle zusters op bezoek zouden komen. Geen goed plan. Gelukkig, daar kwam zusterlief al aangespoed. Ook blij waren we dat er op dit moment geen chemo aan het indruppelen was. Het eerste zakje was inmiddels al mijn lijf binnengelopen. Het tweede zakje lag wel klaar maar was door de uitloop van gister (de chemomaakdokter was het goedje vergeten aan te maken gister) over datum. Een geluk bij een ongeluk, anders zat mij buik, bed en misschien meer onder de chemo en moest er een speciaal schoonmaakteam aanrukken.
Vervolgens moest er onder protest en zonder verdoving snel een nieuwe naald aangeprikt worden.
Allemaal niet leuk zal ik je vertellen maar pappa wist me al snel te verblijden door te zeggen dat we weer twee kralen hadden verdiend voor de kanjerketting.
Pappa heeft zich direct even laten informeren over het "knoppenstyseem" van de zusters. Rood en groen was reeds duidelijk. De gele nog niet. Wanneer pappa de gele knop indrukt komen alle dienstdoende zusters al rennend onze kant op. Echter alleen als het nodig is, in een geval als net omschreven. "nee pappa, niet voor andere doeleinden..............."
Dag twee van het ziekenhuis zit er op, om tien uur vanavond is het nieuwe zakje met chemo aan de paal gehangen. Ben net weer wakker gemaakt om de overvolle luier te vervangen voor een nieuwe en val vervolgens weer snel in slaap.......dromen over alle mooie dingen.

1 opmerking:

  1. Er word op alle fronten gevochten maar het echte gevecht is dus elke keer in het UMCG.
    Het zijn nog steeds krachtige vechters die daar de strijd aangaan. Jullie zijn alle dagen bij ons in gedachten, Amersfoort

    BeantwoordenVerwijderen