Paasdagen

Vrijdagochtend heeft mamma met Groningen gebeld. Op mijn hoofd onstaan blaasjes, lijken wel waterpokken. Das gek, die heb ik toch al gehad, krijg ik deze dan nog een keer??? Jawel, we mogen ons melden in het Zwolse ziekenhuis al waar ik al gauw in samen met mamma in een kamertje wordt geparkeerd. Twee dokters willen graag naar mijn blaasjes kijken, en dat terwijl ik mij net lekker ontspannen in de buggy had genesteld. Ik word gewaarschuwd dat er straks nog een dokter naar komt kijken. Als ik net bijna in slaap ben gevallen komt hij eraan, en mag ik weer worden gewekt. De dokter wil de plekjes verder onderzoeken en moet ergens spullen vandaan halen. Dit duurt allemaal erg lang, misschien heeft hij het opgehaald uit Groningen? De hele tijd heb ik hard geschreeuwd, mamma geduwd en geroepen dat ik 'daarheen' wilde. Daarheen is de andere kant van de deur, oftewel naar huis. Met veel tegenzin en gehuil krijg ik uiteindelijk een wattenstaaf tegen mijn hoofd gedrukt. Deze wordt naar zeggen op kweek gezet om volgende week naar alle waarschijnlijkheid een uitslag te krijgen. We zijn benieuwd. Gelukkig hoef ik niet te blijven en gaan we zo snel mogelijk weer naar huis. Op naar de paasdagen.

Tot vandaag, 2e paasdag gaat alles "overdag" best goed, al zeg ik het zelf. Ik heb weer praatjes voor twee en dat komt goed uit want broer Niels is uit logeren voor wel twee nachten bij opa en oma. Even geen geduw en getrek en lekker fijn, gezellig en rustig spelen met zuslief.

De nachten laat ik, net als de paaseieren, breken en noodgedwongen om drie uur in de nacht ga ik in bad omdat het echt niet anders kan, en dat laat ik heerlijk over me heen komen. Mag graag in bad zitten namelijk. Het tijdstip hiervoor is mij geheel onbelangrijk. De afgelopen nacht is de eerste sinds tijden dat ik heb doorgeslapen. Wel fijn dat het apparaat van de sondevoeding om drie uur vannacht ging piepen omdat de voeding op was en dat Juul zich twee keer heeft laten horen, want stel je toch voor dat pappa en mamma aan doorslapen gaan wennen. Dat zou toch wat zijn zeg.

Het is inmiddels 2e paasdag halverwege de middag. Het weer van buiten laat zich binnen terug zien met veel gejammer en gehuil. Na een kwartier te hebben geslapen werd ik wakker van een goedje wat op "paaseiersalade" leek. Broer Niels en zus Juul wilden niet slapen, ik ook niet meer en het slaapmoment van pa en ma is hun dus ook niet gegund. Dat wordt een middag overleven met ons allen. Maar toch ondanks alles fijn dat we samen zijn. Er wordt ook echt wel wat gelachen en samen gespeeld hoor.

Morgen mag ik me weer melden bij huize Isala om bloed te laten prikken. Als de bloedwaarden goed zijn mag ik mijn gezicht woensdag laten zien bij huize UMCG, waar ik waarschijnlijk direct mijn intrek mag nemen in de isolatiekamer. Holadijee! Voor nu ranja en een chippie en misschien nog een echte paaseiersalade. Iedereen leest een boekje van Bumba, de dames van K3 zingen een liedje op de achtergrond. We gaan voor een mooie afsluiting van dit Paasweekend!