Ik ben inmiddels al weer twee dagen thuis. Deze dagen zijn goed te noemen en de energie en vrolijkheid heb ik vanuit het ziekenhuis vast weten te houden. Heerlijk, ben ik eigenlijk wel ziek?
We zijn echter wel met ons allen van de leg. Afgelopen drie weken ben ik slechts een paar dagen thuis geweest. Voor broer en zus is dit vervelend en onrustig. De ene keer is pappa thuis, dan weer mamma, dan weer even beiden, vervolgens weer alleen pappa en ga zo maar door. Wanneer ik thuis ten tonele verschijn moet de aandacht weer over drie verdeeld worden.
De prinsessenaandacht voor mij verwijnt bij thuiskomst al redelijk snel en na een kus van broer en zus met daarbij een knuffel valt een ieder al snel in een oud patroon. Duwen, afpakken, soms zelfs slaan en bij regelmaat zeg ik, Niels en ook Juul " dat is mijn pappa, dat is mijn mamma "
Vermoeiend, voor iedereen. Eigenlijk moeten wij iedere middag even slapen, zoals gebruikelijk, als je twee of drie jaar bent. Maar nee hoor, we worden liever nog moeier en dat we op deze manier nog vervelender worden.............daar hebben we alleen pappa en mamma mee.
Door lekker naar buiten te gaan weten we van de dag toch altijd iets leuks te maken. Frisse lucht doet ons goed en daar kunnen we dan ook prima ons eitje kwijt.
Na een paar dagen keert dat beetje regelmaat wat we momenteel kennen weer terug en kunnen we als "normaal" gezin functioneren.
Vandaag zijn we op de fiets naar Zwolle zuid vertrokken alwaar de familie Herbrink met een kraam mooie kettingen aan het verkopen was. Ondanks het ietwat slechte weer trok het vele bezoekers waaronder ook ik met aanhangsels. De opbrengst van de verkoop komt geheel ten goede aan onze stichting, super toch.
Ook hebben twee vriendinnen van pa en ma op het Windesheimcollege bekendheid gegeven aan onze stichting en zijn een aantal van hun op de trekkertrek te Kamperveen geweest om daar al lopend door de modder een collectebus onder ieders neus te drukken. Ook wordt er vanaf vandaag bij meerdere bakkers MaudBrood verkocht. Dit zal de komende zaterdagen verkocht blijven worden.
Bij ieder verkocht brood gaat er 1 euro naar de stichting. Daarnaast zijn er ook nog buurvrouwen actief met het bakken van muffins/cupcakes die dan vervolgens weer door hun kinderen in de buurt aan de man/vrouwe gebracht.
Er gebeurt momenteel heel veel, te veel om op te noemen en van sommige activiteiten ben ik zelfs helemaal nog niet op de hoogte. Vergeet bijna te zeggen dat mamma afgelopen dinsdagavond nog voor 600 man/vrouw in schouwburg De Spiegel heeft gesproken om de stichting bekendheid te geven. Daarnaast heeft ze nog samen met een mooie en spontane club vriendinnen behoorlijk wat geld in de collectebussen laten drukken. En dat zonder gebruik te maken van hun decolletee omdat het "Maud-titshirt" tot aan de hals doorloopt. Trots op de club meiden maar helemaal op moederlief die net thuis was gekomen vanuit Groningen waar ze mij heeft bijgestaan tijdens enkele dagen van de kuur.
Gisterochtend ben ik samen met pappa naar De Ambelt gegaan om in bijzijn van giga veel kinderen en leraren een cheque van bijna 4.000,00 in ontvangst te nemen. Jemineeetje nog aan toe zeg.
Helaas heeft de voeding die ik tot mij laat nemen vanaf vanavond al drie keer rechts om keert gemaakt. Das jammer, het bleef de laatste dagen zo leuk binnen en de was had ook normale hoeveelheden.
Het is bijna half tien, broer Niels is al een half uur in diepe slaap, zus Juul is nog aan het stuiteren in bed en ik heb mezelf net in slaap weten te brengen. De geur van spuug in combinatie met bloemetjes van de zeep heeft me daarbij geholpen. Uiteraard ook de aanwezigheid van mamma naast mijn bed.
De rust in huize Hamersveld lijkt, net als iedere avond, weer terug te keren. Helaas voor vanavond wat later dan gewenst. Pappa en mamma kunnen nu de woonkamer aan kant maken om vervolgens nog even samen op de bank de dag te gaan evalueren.
Morgen is er weer een dag. Eens kijken wat deze ons mag gaan brengen.
De evaulatie van pappa en mamma was kort maar krachtig:
Het is moeilijk, het valt zwaar, vaak erg "damesplassertje" maar jongens jongens jongens, wat hebben we het ondanks alles goed en wat is onze directe en ook verre omgeving druk. Druk met acties, netwerken en aan het verbinden. Ik verbind.......Maud voor Leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten