zondag 27 mei 2012

Verhuizing naar M3

Een paar dagen geleden zat ik nog lekker relaxed op M2, waar ik precies weet wie de zusters zijn en hoe daar alles werkt. Helaas kwam daar afgelopen vrijdag ineens verandering in. De dag was al even wennen, want aan het eind van de morgen stonden daar ineens mamma en oma op mijn kamer en die had ik al even niet gezien. Dat wennen deed ik het liefst door vooral bij pappa op schoot gade te slaan wat er allemaal gebeurde. Eenmaal gewend kwam de dokter vertellen dat we misschien wel naar 'high care' zouden verhuizen, omdat er daar 1 op 1 zorg voor mij gegeven kon worden. Nu reageren wij nooit zo op misschien, want het zegt nog niets. Maar na een paar verpleegkundigen en artsen die dit misschien kwamen vertellen, was daar ineens een knoop doorgehakt en werd ik al slapende in mijn bed door het ziekenhuis gereden. Van de felle verlichting boven mijn ogen werd ik wakker. De lichten waren die van de lift en we waren er nog niet. We gingen door tot aan een andere afdeling, waar speciaal voor mij een box was geregeld waar ook mamma mag blijven slapen. De nachten verlopen hetzelfde als toen pappa nog bij mij was. Onrustig, spugen en dan duurt het weer even voor ik de slaap weer kan vatten. In tegenstelling tot M2 moeten we hier uitkijken dat we niet bevriezen. En mamma vooral, want die dacht dat het hier zomer was, dus heeft alleen kleren zonder mouwen en broekspijpen meegenomen. Afgelopen nacht was ietsje dramatischer. Mijn hartslag was al best heel hoog aan het einde van de dag. Ik had ook ineens weer koorts. De bloedprikdames maken dan overuren, want ik word de hele dag door geprikt voor allerlei waardes. Gister heb ik al een zakje bloedplaatjes en een zakje rode bloedcellen gekregen, maar de koorts bleef en ik was nogal futloos, op een half uurtje na. Toen mamma net wilde gaan slapen kwam er weer een hele lading spuug aan, en daarna kon ik even slapen. Rond 2 uur was ik weer 2 uur wakker en toen ik net weer sliep kwam er weer spuug. Pfff ik ben er nog moe van. Halsoverkop en behoorlijk in de stress kwam er toen een verpleger binnenstormen, die meteen aan mijn lijntje begon te trekken. Wat jullie niet weten is dat mijn dubbele vap nu echt wordt gebruikt. Aan de ene loopt voeding en aan de andere antibiotica en andere medicatie. Een gesneuvelde lijn kun je dan niet gebruiken, maar het leek er ernstig op dat dit hier het geval was. Na pogingen tot doorspuiten, een middeltje om een eventueel bloedstolsel op te lossen en daarna nog een poging, is het uiteindelijk gelukt om de lijn weer open te krijgen. Voorlopig lukt het dus weer om voldoende medicijnen binnen te krijgen. Ik heb het vooruitzicht op straks wéér een prikje in de vinger omdat het bloed kapot was. Ik krijg nu allerlei extraatjes, zoals kalium en zo, want dat blijkt erg laag te zijn. De dokter wil een nieuw prikje, om zeker te weten dat ze niet te veel geven, en zo gaat dit de hele dag door. Vaak kan ik dit best wel hebben, maar nu ben ik zo moe, dat ik geen zin heb in al die prikjes en gepriegel aan mijn lijfje. Ik moet ervan huilen en wil dan het liefste met rust gelaten worden. Nu laten ze me gelukkig even slapen, even bijtanken van de afgelopen nacht. Mamma zal stiekem wel een beeje jaloers zijn, ha ha. Vanmiddag komen opa en oma, en daar heb ik heel veel zin in. Even afleiding en horen hoe het thuis is. En heb ik nieuws, dan laat ik jullie dit weer weten!

3 opmerkingen:

  1. Hoi Maud, ik lag gisteren vlak bij je op de IC. Mijn papa zag je naam op het bord staan. Ik kwam gisteren even voor wat extra bloedplaatjes maar helaas reageerde ik daar niet goed op. Gelukkig ben ik weer wat opgeknapt en mocht ik vanmorgen weer naar huis. Binnenkort zie ik je wel weer op de 2e verdieping. Heel veel beterschap en groetjes aan je papa en mama, ook van mijn papa en mama! Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Maud,

    Via de site van Villa Joep las ik jouw verhaal. Wat gebeurt er veel in jouw leventje! Hoop dat je je snel weer wat beter voelt.

    Groetjes,
    Marinde

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi lieve Maud,
    Wij vinden op dit moment best moeilijk voor te stellen wat er allemaal met jou gebeurt. Maar we vinden het heel naar dat je je zo ziek voelt. Met de juf op school hebben we het over jou gehad. We gaan mee doen met de scholenactie Hart voor Maud! Dan kunnen we een hartje knutselen en centjes voor jou inzamelen. We hopen dat je je snel weer iets beter voelt! Dikke knuffel voor jou en mamma.
    Groepjes van Iris , Jasmijn en Roos

    BeantwoordenVerwijderen